കവി

ഹോമറിന്റെ അന്ധത
ബിഥോവാന്റെ ബധിരത
വാൻഗോഗിന്റെ കാത്
അറിയാപൊരുൾതേടി
ഉറക്കം ഇറങ്ങിപ്പോയ
കണ്ണുമായി
അലയുന്നു രാവിൻ കാട്ടിൽ
കാണുവാൻ, കേൾക്കുവാൻ,
പറയുവാൻ.

ഉച്ചാടനം ചെയ്യപ്പെട്ട
ഓർമ്മകൾ
ഉത്ഘോഷിച്ചു വരുന്നു
ഒറ്റപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങളുടെ
കൈപിടിച്ച്
വാക്കുകളുടെ തുരുത്തി -
ലേക്കിറങ്ങുന്നു
അരിച്ചരിച്ചെടുക്കുന്നു ചില
അത്ഭുത ശബ്ദങ്ങളെ
ഉള്ളിലെ ഒരു പിരിയൻ ഗോവണി
യിലൂടെ കയറിയിറങ്ങി
ക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു
വെളിച്ചത്തിലേക്ക് ഇരുട്ടിന്റെ
വരമായുന്ന നേരം
അവസാനവരിയുടെ
നൊമ്പലം പേറി
കവിതയുടെ ജനനമെന്തെ -
ന്നറിയുന്നു