കർക്കിടകവാവ്

കെട്ടണഞ്ഞ അടുപ്പിനരികിൽ
കണ്ണീരണിഞ്ഞവൻ നിൽക്കുന്നു
നെഞ്ചിൻ കുടുക്കയുടെ വക്കിൽ
മഞ്ഞൾച്ചോറ് ഉണങ്ങിക്കിടക്കുന്നു
ദുഃഖത്തിൻ കാക്കക്കാലുകൾ
തട്ടിമറിച്ചു എള്ളും, പൂവും
ഇന്ന്, കർക്കിടക വാവ് .
അമ്മേ.... മാപ്പ്!
ബലിക്കാക്ക മുരിക്കിലിരുന്ന്
പറയുന്നതെന്താണാവോ?
വേണ്ട, ബലി വേണ്ട
അമ്മതൻ നിത്യബലി നീയാകുമ്പോൾ
എന്നാകുമോ?
വിറക്കുന്ന കൈകളിൽ
തുടിക്കുന്ന നെഞ്ചിൽ
കണ്ണുനീരുപ്പിൽ അമ്മയുള്ളപ്പോൾ
എന്തിനു ബലിയെന്ന് അവനും നിനപ്പൂ.