ജീവിതം ഇങ്ങനെ

എന്നും ഞാനെന്നെ ഉരുട്ടിക്കയറ്റുന്നു
ജീവിതക്കുന്നിലേക്ക്
പിന്നെ ഞാനെന്നെ ഉരുട്ടിയിടുന്നു
താഴേക്ക്
ലോകം കൈകൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നു
നാറാണത്താൻ ഭ്രാന്തിനെയെടുത്തെറിഞ്ഞ്
നടന്നു മറയുന്നു

ഉണ്ടതത്രയുംമതി ഓണം
ഇനിയും നാണം വിൽക്കുവാനില്ലെന്നും
പറഞ്ഞ്
ഒരുവൾ തെക്കേ തൊടിയിലെ
പ്ലാവിൻ കൊമ്പിലാടുന്നു

ഗുരുവിന് പെരുവിരൽ മുറിച്ചുകൊടു
ത്തേനമുക്ക് ശീലമുള്ളു
പെരുവിരൽ മുറിച്ചെടുത്ത് ഗുരുവിനെ
കാട്ടിലയക്കേണ്ടകാലമിത്
ജീവിതത്തിൻ്റെ ആയോധനവിദ്യ
ധ്യാനിച്ച് പഠിക്കട്ടെ

നാടുകടത്തപ്പെട്ട പൂച്ച പോലെയാണ്
ദുഃഖം
എത്ര അകലത്തിലായാലും തിരിച്ചെത്തും
വഴിതെറ്റാതെ