വീട് വെടിഞ്ഞമ്മ പോയത് ഞാന് -
അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല
സമാധാനത്തിന്റെ കൊടിക്കൂറ -
പുതച്ചങ്ങനെ
വേദനയുടെ മുരിക്ക്മരത്തില് നിന്ന് -
ഒരു കാക്ക
ഒളി കണ്ണിട്ടു നോക്കുന്നു
ചിത്യ്ക്കരികില് ശ്രാദ്ധ ക്കിണ്ടിയായ് ഞാന്
മനസ്സിലെങ്ങും അമ്മയുടെ മണം
ഓര്മയ്ക്ക് ഗര്ഭപാത്രംചു രണ്ടേ ണ്ടതില്ല
ഉണ്മയുടെ ഒരു തുള്ളി അമ്മിഞ്ഞ പാലാണമ്മ
അമ്മയാണ് ആദ്യമായി സ്നേഹത്തിന്റെ -
സേതു പണിഞ്ഞത്
അമ്മ വീട് വിട്ടു പോയിട്ടില്ല
എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ മണ്ണില്നിന്നും
കൈക്ക് പിടിച്ചു നടത്തിക്കുന്നു
2010, ജനുവരി 5, ചൊവ്വാഴ്ച
ഇതിനായി സബ്സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത:
പോസ്റ്റിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള് (Atom)
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ