ചില്ലകളെ തൊട്ടനക്കുന്ന
കുഞ്ഞുകാറ്റുപോലെ
നിന്റെഓർമ്മകൾ
എന്റെഹൃദയത്തെ
തൊട്ടനക്കുന്നു
കവിതയൂറുന്ന കണ്ണുകൾ
കവനംനടത്തുന്നു
കാർമേഘത്തുണ്ടുപോലെ
സങ്കടത്തിന്റെഒരു കരിമഷി
ത്തുണ്ട്
പടർന്നുകയറുമ്പോൾ
പെയ്യാൻവിതുമ്പിനിൽക്കു
മ്പോൾ
നിന്റെഓർമ്മകൾക്കല്ലാതെ
ആർക്കുംകഴിയില്ല
അടക്കിനിർത്താൻ
പെണ്ണെ ,നീയെനിക്കാരാണ് ?!
ഉള്ളകങ്ങളിൽ ഒളിഞ്ഞിരി
പ്പുണ്ട്നീയെന്നും
അതുകൊണ്ടായിരിക്കണം
വഴിപിഴയ്ക്കാതെ
പഴികേൾക്കാതെ
സങ്കടക്കടൽ മുറിച്ച്കടക്കാൻ
കഴിയുന്നത്
പെണ്ണേ,നീയെനിക്കെല്ലാമാണ്!
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ