മീസാൻകല്ലുകളിൽ
പ്രത്യാശയുടെപൂവുകൾ
മരിച്ചവർക്ക് ജീവനിൽ
കൊതി
അമ്മയുടെ അങ്കത്തിലെ
ങ്കിലും
ആരവമുയർത്താൻ മോഹം
ചുറ്റിപ്പടർന്നവള്ളികൾനോക്കൂ
പ്രണയത്തിന്റെ പ്രതീകം
ഇരുമരമെങ്കിലുംവേടുകൾചുറ്റി പിണഞ്ഞിരിക്കുന്നു
ശാഖകൾ തമ്മിൽചേർന്നു
നിൽക്കുന്നു
അവയ്ക്കില്ല ജാതി,മതം,
സവർണ്ണം, അവർണ്ണം
മണ്ണിനില്ല സസ്യഭുക്കെന്നും,
മാംസഭുക്കെന്നും
ഇരുകരംനീട്ടി മടിത്തട്ടിലുറ
ക്കുന്നു
പുതുസ്വപ്നങ്ങൾ നൽകി
പുതുമരമായുണർത്തുന്നു
ഇരുളുറഞ്ഞ മനസ്സുകളെ
ഉത്ഥാനംചെയ്യണം
കൈശോര സ്വപ്നത്തിൻ
കുളിര് തളിർക്കണം.
കുഴിമാടങ്ങൾ ശാന്തമല്ല
ചെയ്തുപോയ നിരർത്ഥ
കതയെ, യോർത്ത്
അനലുകയാണ്
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ