മെല്ലിച്ചനിൻ്റെ വിരലുകളാലെഴുതിയ
കവിതയാണു ഞാൻ
നിൻ്റെ ഉച്ഛ്വാസങ്ങൾക്കുതാഴെ
കരുത്തിൻ്റെ ഊഷ്മളതയിൽ
അമർന്നു കിടക്കുന്നു
സമുദ്രമേ,
അഴിമുഖത്തണഞ്ഞ പുഴയാണുഞാൻ
നിന്നിലേക്കൊഴുക്കുന്നത് അറിയുന്നേ-
യില്ലല്ലോ !
നിൻ്റെ മാന്ത്രിക വലയത്തിൽ ,കരുത്തിൽ
ഞാൻ കുളിർന്നേ പോകുന്നല്ലോ
പ്രീയനേ, നോക്കൂ ;
പടിഞ്ഞാറൻ ചക്രവാളത്തെ
നാമെന്നും സായാഹ്നത്തിൽ നടക്കാറുള്ള
ചെമ്മൺപാതപോലെ !!
പ്രീയനേ ,പ്രണയത്തിൻ്റെ ഒരു ചക്രവാളം
നാം തീർക്കുന്നു
ഒരിക്കലും അവസാനിക്കാത്ത ആ -
പ്രണയത്തിൻ്റെ ചെമ്മൺപാതയിലൂടെ -
നമുക്ക്നടക്കാം
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ