മൃത്യു ഗുപ്തൻ

ഏത് ഇരുളിലും വെളിച്ചത്തിലും

നീ എന്നിൽ തന്നെ

ഏത് ഉറക്കത്തിലും ഉണർച്ചയിലും

വേർപിരിയാതെ

ഇരപിടിയനെപ്പോലെ പതുങ്ങി

ഹൃദയതാളമൊന്നടരാൻ

ശരീര ചൂടൊന്നാറും നാളുനോക്കാൻ

എന്നിലെ താളു മറിക്കും 

മൃത്യു ഗുപതൻ നീ

നിസ്സംഗത നിൻ്റെ ഭാവം

എന്തുവന്നാലും മറിച്ചില്ലൊരുഭാവം

കുരിശു ചുമന്നാലും

കരുണയുടെ കുരുന്നില്ല ലവലേശം

എൻ്റെമൃത്യുവിൽ നിൻ്റെ ജീവൻ

തളിർക്കുന്നു

മർത്യനെപ്പോൽ വേണ്ട ചിന്ത.

ചിതയും, കല്ലറയും ഏതു തന്നെയായാലും

എൻ്റെ ശ്വാസം നിൻ്റെ ദാഹജലം

അരൂപിയാം നീ വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്നു

ജീവനെങ്ങുണ്ടോ അവിടെയെങ്ങും

ജീവൻ കൊണ്ടു മാത്രം പൈദാഹമാറ്റുന്ന

പിറന്ന,ന്നു മുതൽ പിരിയാമൃത്യുഗുപ്തൻ നീ