സ്വപ്നത്തിന്റെഅഗ്രം
ആരാണ് മുറിച്ചു മാറ്റിയത്
ആ നനുത്ത കോപത്തെ
മനസ്സിന്റെ സൂക്ഷ്മ ദ൪ശിനി-
യിലൂടെ നോക്കുമ്പോള്‍
പല മടങ്ങായി വികസിച്ചു വരുന്നു
കവിളത്തെ കറുത്ത മറുകിന്റെ
ചന്ത മേറിവരുന്നു
പൊള്ളുന്ന വെയ്ലില്‍
ഇല പൊഴിയും മരത്തിന്റെ
നഗ്ന ശിഖരങ്ങള്‍ പോലെ
വികൃത മായ രണ്ടു നിഴലുകള്‍
സ്വയം തീര്‍ത്ത മൌനത്തിന്റെ -
വാത്മീകങ്ങളില്‍ ഞങ്ങള്‍ രണ്ടു പേര്‍
പ്രണയത്തിന്റെ പച്ചയിലകള്‍ക്കുള്ളില്‍ നിന്നും
ഒരു മൊട്ടിന്റെ അറ്റം വിടരുന്നു
യവ്വനത്തിന്റെ അടക്കാനാവാത്ത
അരുതായ്മകളല്ല
കഴിഞ്ഞു പോയ കാലത്തിലേക്ക്
തിരിഞ്ഞു നോക്കിയ
മനസ്സിന്റെ മൌന നൊമ്പരം
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ