നെടു,മ്പാതിരാവിൽ
പ്രണയ മഴയെന്നെ
പെരിയൊരാലിംഗനത്തിൽ
മൂടവേ
വരച്ചുവെച്ചൊരാ നിൻമുഖ
മെന്നുള്ളം
ഇക്കിളിയാൽ നനച്ചീടവേ
മുളയ്ക്കുന്നു യെൻ കാതിൽ
വരൾച്ചയും നോവും സഹിച്ച
നിൻവാക്കിൻ വിതുമ്പൽ
നോവിലെ നേരിനെ നെഞ്ചോട്
ചേർത്തു ഞാൻ
സാന്ത്വനമേകാൻ ശ്രമിക്കവേ
ഹൃദയമെന്നോട് മന്ത്രിച്ചിടുന്നുണ്ട്:
ഒരു പാഴ് കണ്ണീരിൻ നനവല്ല പ്രണയം
ചേർന്നു നിന്നു നീ ചൊരിയുന്ന
തെന്നിൽ
ചോരയെന്നു ഞാനറിയുന്നു
കണ്ടതും, കേട്ടതും, ചൊല്ലിയതു
മല്ല
പ്രണയമെന്നു ഞാനറിയുന്നു
മറഞ്ഞതൊന്നുമേ കിനാവല്ല,
നീ -യെന്റെ പ്രണയമെന്നറിയുന്നു
വളരുന്നുണ്ടവ, വഴിപിഴക്കാതെ യെൻ
ഹൃദയത്തിൻ നെടുമ്പാതയിൽ
പ്രണയമേ നിന്റെ പ്രണയം
ചടുലമാക്കുന്നു, യെൻ ചേതന
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ