നിന്റെ ചാറ്റൽ മഴയിലാണ്
എന്നിലെ പ്രണയ വിത്ത് മുള
യിട്ടത്
എത്ര മഴ കൊണ്ടു നമ്മൾ
തമ്മിൽ
ചൂടുള്ള കുളിരായിരുന്നു
എന്തെന്തു സ്വപ്നങ്ങൾ പങ്കു
വെച്ചു
എന്തെന്തു മോഹങ്ങൾ തളി
രിട്ടു
ഇന്നും അനുസരണയില്ലാത്ത
കുട്ടികളെപ്പോലെ
കൈകൾ കോർത്ത് നമ്മളിറ
ങ്ങുന്നു
പാതിരാമഴ കൊള്ളാൻ
പ്രണയത്തിന്റെ പെയ്തൊ
ഴിയാത്ത
മരമായ് നമുക്ക് മാറണം
പാതിരാ പൂക്കളായ്സുഗന്ധം
പരത്തണം.
ഈ കൂരിരുട്ടിൽ, തോരാമഴയത്ത്
എന്നെ തനിച്ചാക്കി നീ പോയേ-
ക്കരുതേ
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ