അവളിടയ്ക്കിടേ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു:
എന്റെ മനസ്സിപ്പോൾ ശൂന്യമെന്ന്.
കോടമഞ്ഞിൻ പുതപ്പു പോലെ
ശ്വാസം മുട്ടിച്ചിരുന്നു അവനെ, യാ
വാക്കുകൾ.
തലച്ചോറിൽ ഒരു വെടിയുണ്ടയു
മായ് അവൻ നടന്നു.
രണ്ട് മെഴുകുതിരികൾ പോലെ
അവർ ഉരുകിത്തീരുമ്പോഴും
പ്രണയത്തിന്റെ സുഖമുള്ള ഹർഷം
അവരിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു
വികാരാധീനമായ അവന്റെ സ്വര
ത്തിലെ
വാത്സല്യവും അവൾ തിരിച്ചറി
ഞ്ഞിരിക്കാം
അവന്റെ ആദ്രമായ കണ്ണുകൾ
കണ്ടിരിക്കാം
അതുകൊണ്ടായിരിക്കാം അവൾ
പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു:
സത്യം പറയുന്നു, എനിക്ക് നിന്നോട്
പ്രണയമാണ്.
അവസാനത്തെ ദുഃഖ സാന്ദ്രമായ,
യീണവും മാഞ്ഞു പോയപ്പോൾ
അവൻ ഗിത്താറിന്റെ കമ്പികൾ
മീട്ടി, താളം പിടിച്ചു
ഓരോ പേശിയും നടനമാടാൻ
തുടങ്ങി
ഓജസുറ്റ സ്വരങ്ങളുയർന്നു
രാവിന്റെ പരിപൂർണ്ണ, യേകാന്ത
തയിൽ
ദൂരെ ദൂരെ മഞ്ഞു പെയ്യുന്ന കന്യാ
വനങ്ങളിൽ വളരുന്ന
ആപ്രണയപുഷ്പ്പത്തെ നെഞ്ചോട്
ചേർത്ത്
സുഖമുള്ള സുഷുപ്തിയിൽ ലയിച്ചു
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ