പൂർണ്ണചന്ദ്രനേപ്പോൽ
ചേലു ലാവുന്നൊരുത്തി
പിഞ്ചു കുഞ്ഞുമായ് കരം -
നീട്ടിടുന്നെൻ മുന്നിൽ
ഇഷ്ട്ടം കൊണ്ടല്ലെന്നു -
ചൊല്ലുന്നു മിഴികൾ
അഷ്ട്ടിക്കു വകയില്ലാതെന്നു
വാടുന്നു മുഖകാന്തി
വയറൊട്ടി, നെഞ്ചുന്തിയ
പിഞ്ചോ മന .
ഉടയാടകൾ പിഞ്ഞിക്കീറി
നേർത്തു ക്ഷീണഗാത്രിയാം
പെണ്ണാൾ.
വലിയ വീട്ടിലേതെന്നു തോന്നും
വിധിയെന്നവൾ ഗദ്ഗദം കൊള്ളുന്നു
ഓർത്തു പോയി ഞാനപ്പോൾ
പേർത്തും, പേർത്തും.
നാമെന്നു മെറിഞ്ഞുകളയും ഭക്ഷണ-
ത്തിന്നൊരു പാതിയെങ്കിലുമിവൾക്ക് -
കിട്ടീടുകിൽ
ആർത്തി തീരാനില്ലെങ്കിലും
രണ്ടു നേര മന്നം കിട്ടുകിൽ
പൂർണ്ണചന്ദ്രനെപ്പോൽ വിളങ്ങീടു -
മീയമ്മ
അഴകേഴും ചിതറുമാപിഞ്ചുകുഞ്ഞ്.
പ്രതീക്ഷ സ്ഫുരിക്കുമാ മിഴികളിൽ
രണ്ടു ജലഗോള മുരുളാനിരിക്കുന്നു
കരയരുതെന്ന് പറയുവതെങ്ങനെ
കാശു ഞാനാ കരത്തിലേക്കു വയ്ക്കുന്നു
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ