കവിത

കാല്പനികതയെ
കുത്തിനോവിക്കരുത്
കവിതയിൽ
കന്മഷം നിറയ്ക്കരുത്.

കണ്ണിൽ കല്പാന്തവും
കാറ്റുപിടിച്ചമനസ്സുമായി
ഉഴറി നടക്കുന്നു ഒരു കവിത

പ്രണയത്തിന്റെ തീതിന്നുപോയ
ഹൃദയം
അമ്ലവീര്യത്തിൽ നേർത്തുപോയ
രക്തം
ചോറില്ലാത്തവന്ന് തലച്ചോറു -
കൊണ്ടൊരു ജീവിതം

പട്ടുപോയി നാട്ടുമാവ്
പട്ടടയുടെപെട്ടകം ഇനിയെനി-
ക്കന്യം
സത്യവചസ്സുകളെല്ലാം ജലരേഖ
അരചനായ് പിറന്ന് രജകനായ് -
വാഴ്ച

കപോതകൻ കൊത്തിയ കാലുമായി
നടക്കുന്നു
നീലിച്ചുപോയി ജന്മം
കവിത പട്ടവും ,പതാകയുമാണ്.