കവിത ഖനിയാണ്
അക്ഷയഖനി
കുഴിക്കുന്തോറും
കുന്നുകൂടുന്നത്
അടർത്തുന്തോറും
അടരുകളായ്
അടിഞ്ഞുകൂടുന്നത്
കാല്പനികതയുടെ
നനവാൽ
ഉടയാത്തത്
യാഥാർത്ഥ്യത്തിൻ്റെ
കഠിനതയാൽ
പൊടിയാത്തത്
കരുണയാൽ
ആദ്രമായത്
ഹാസ്യത്താൽ
പ്രകാശിതമായത്
പ്രണയത്താൽ
പവിത്രമായത്
നിലാവിൻ
നറുംപൂക്കൾ
വിടർത്തുന്നത്
ഭ്രാന്തെന്ന്
നിങ്ങൾ പറയും
പൊള്ളിപ്പോയ
ജീവിതമെന്ന്
ഞാനും
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ