മൗനത്തിൻ്റെ വാല്മീകത്തിൽ
നിന്ന്
എന്നെ ഉണർത്തുക
എന്നിൽ പൂക്കാതെപോയ
വസന്തമാണു നീ
ഷഹാന, എൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവളേ....
ശിശിരത്താൽ പൊള്ളിപ്പിടഞ്ഞും
ഗ്രീഷ്മത്തിൻ്റെ കരിമല കടന്നും
നരക നൂൽപ്പാലം ഇനിയുമെത്ര കടക്കണം ഞാൻ
പ്രിയേ,
ചെറിപ്പൂവുപോലുളള ആ ചുണ്ടിണ
കൾ
ചേർന്നുനിന്നുള്ള പുഞ്ചിരിയെനിക്കു
കാണണം
വന്യമായ എൻ്റെ സ്നേഹം മുഴുവൻ
നിന്നിലേക്കൊഴുക്കണം
എന്നിൽ പെയ്തു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്ന
തോരാമഴയാണു നീ
ഒരു ജന്മം മുഴുവൻ കാത്തുകാത്തു -
വെച്ച്
എന്നിലാകെ പടർന്നു നിൽക്കുന്ന
ഒരു മഹാവൃക്ഷമായി നീ
ഷഹാനാ ....,
പുതുമയുള്ള എൻ്റെ വനപുഷ്പമേ
ഇനിയെങ്കിലുമെന്നിലേക്ക്
തിരിച്ചുവരിക
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ