തഥാഗതന്റെവഴിതന്നെയായി
രുന്നില്ലെ
നിനേറെയുംവഴികൾ
നീ നീട്ടിയബോധിതളിരുകളിൽ
കാരുണ്യമായിരുന്നില്ലെ
അടഞ്ഞുപോയഒരുപാടുകണ്ണുകൾ
തുറപ്പിക്കുവാനുള്ളവെളിച്ചം
നിന്റെമനസ്സിനുണ്ടെന്നെനിക്ക റിയാം
എന്തുസുന്ദരമാണ്നിർമ്മലമായ
കണ്ണുകളോടെനോക്കിയാൽ,യീ ലോകം
അല്ലേ?
എത്രപേർക്കുണ്ട്ആകണ്ണുകൾ ?
കേൾക്കുന്നുണ്ട്ഞാൻനിന്റെ
തളർന്നനെഞ്ചിലെവിതുമ്പൽ
സ്നേഹംപോലെതീവ്രംമറ്റെ
ന്തുണ്ട്
മൂപ്പെത്തുംമുമ്പേപൊഴിഞ്ഞു
പോയില്ലെ
നെഞ്ചേറ്റിയസ്വപ്നങ്ങളൊക്കെ.
പൊള്ളിക്കുന്നുണ്ട്എന്റെ നെഞ്ചം
നിന്റെകണ്ണീർ.
ഒലിച്ചിറങ്ങുന്നകണ്ണീർ താടിയുടെ
വനപ്രദേശത്ത്അഭയംകൊള്ളുന്നു
വലിയൊരുനദിയായ്കണ്ണിലേക്കു
തന്നെതിരിച്ചെത്തുവാനെന്നോണം
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ