വേദനയുടെമുള്ളുകളെന്നെ
ഉടക്കിവലിക്കുന്നു
ആധിയുടെആൾരൂപംപോലെ
യവൾ
യുവത്വത്തിന്റെമുഖത്ത്കാലം
കോറിയിട്ട
വാർദ്ധക്യത്തിന്റെഅടയാളങ്ങൾ
കാണുന്നുണ്ട്ഞാൻഅവളുടെയു
ള്ളിൽ
ആർത്തുപെയ്യുന്നപേമാരിതിര യായ്
കണ്ണുകളിൽഉയർന്നു പൊങ്ങുന്നത്
എങ്കിലും;പെയ്യാത്തരണ്ട്പെരുമഴ
പോലെഅവളുടെകണ്ണുകൾ.
സഹനത്തിന്റെസ്ത്രീരൂപമാണവൾ
ഭയപ്പെട്ടുപോകുന്നുണ്ട്ഞാൻ
ഏതുനിമിഷവുംകെട്ടുപോകുന്ന
ഒരു മൺവിളക്കവളെന്ന്
എങ്കിലും; എനിക്കറിയാം
പെയ്യാതെവിങ്ങുന്നആമനസ്സ്
ജ്വലിച്ചുനിൽക്കുന്നഒറ്റത്തിരി യെന്ന്
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ