സെമിത്തേരി

നിശ്ചലമായ മഞ്ഞുകാല രാത്രി
വായുവിൽ തറഞ്ഞ വാക്കു പോലെ
ശ്മശാനത്തിൽ കാറ്റിന്റെ ആത്മഗതങ്ങൾ
മണ്ണിന്റെ ആഴങ്ങളിൽ ചിതറിപ്പോയ
ചുണ്ടുകളിൽ
ചെണ്ടുമല്ലിക പൂക്കുന്നുണ്ടാകാം
പിഞ്ഞിയ പ്രത്യാശകളെ തുന്നിച്ചേർക്കു
ന്നുണ്ടാകാം
രാപ്പാടികളുടെ പാട്ട് അവരുടെതാകാം
രാവേറെ ചെല്ലും വരേയും വർത്തമാനം
പറയുകയാവാം
അവരുടെ കണ്ണുകളായിരിക്കണം
മിന്നാമിന്നികളുടെ കൂട്
ചായങ്ങൾ ചൂടിയ ചിത്രശലഭങ്ങൾ -
മണ്ണിനുള്ളിൽ നിന്ന് വിരുന്നു വരുന്നവയാകാം
കവിതകൾ പൂക്കുന്ന കാടാണ് സെമിത്തേരി
സ്വന്തമെന്ന് പറയാൻ ഒന്നുമില്ലാത്തവനും
സ്വത്തായ് കിട്ടിയ,യിടം