പൂവൊത്ത വാക്കാലെ
പൂമെത്തയിൽ നമ്മൾ
പടർവള്ളിയായിപ്പടർന്ന
കാലം
ഊറുന്ന മഞ്ഞിന്റെ, യീറൻ
കുളിർ പോലെ
ഓർമ്മയായെന്നെ നനച്ചിടുന്നു
എല്ലാ നിറങ്ങളും ചേർന്നൊരാ
നാളിന്റെ
സൗവർണ്ണദീപ്തിയുണ്ടെന്നിലിന്നും
ദുഃഖപ്രളയക്കടലെന്റെ നെഞ്ചിൽ
തല്ലിതകർക്കുന്നതാരറിവൂ
ഇല്ലായ്മയിൽ,യിണചേർന്നവ
രാണുനാം
നിലാവിൽ നനഞ്ഞവരാണു നാം
നിദ്രതൻനീരാളംചീന്തിയെറി
ഞ്ഞുനാം
വെൺമേഘമായി പറന്നു നാം
പിന്നെയിടവഴിവക്കത്ത്, യെന്നെ
നീ
ഒറ്റയ്ക്ക് നിർത്തി മറഞ്ഞതെന്തേ
എന്നെങ്കിലും നീ വരുമെന്നൊരോ
ർമ്മയിൽ
കാത്തിരിപ്പുണ്ടീ വഴിവക്കിൽ
മരമായി ഞാൻ
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ