പ്രണയത്തിന്റെ പാനപാത്രം
വച്ചുനീട്ടിയവൾ നീ
ചുണ്ടിനും കപ്പിനുമിടയിൽ
നീ ശൂന്യമാകുന്നു
ഇന്ന് വീഞ്ഞിന്റെ വീര്യമായി
നീയെന്നിൽ
നീ യോരോദിനവും ഓരോ കല്ല്
എന്നിൽ പടുക്കുന്നു
നീയെനിക്കായ് പ്രണയത്തിന്റെ
താജ്മഹൽ പണിയുകയാവാം!
നീയെന്റെ മുംതാസ്
ഞാൻ നിന്റെ ഷാജഹാൻ
ഇനിയുള്ളപടുക്കലെല്ലാം
ഷാജഹാനിലാവട്ടെ
പ്രണയത്തിന്റെ പറുദീസയുടെ
കാവൽക്കാരി
വിലക്കപ്പെട്ടകനി ഭക്ഷിച്ചതുമുതൽ
അടുത്തിട്ടും നാം അന്യരായല്ലോ
നീയെന്റെ ഏദൻതോട്ടം
നീ തന്നെ വിലക്കപ്പെട്ടകനിയും
നീയുയർത്തിയ കുടീരത്തിൽ
ഉറങ്ങാതെ ഞാൻ കിടക്കും
നിന്റെ ഓർമ്മകളുള്ളിടത്തോളം
എനിക്ക് മരണമില്ലല്ലോ
നിനക്ക് ഞാൻയെന്നേ മരിച്ച
വനെങ്കിലും
എന്റെ ശവക്കല്ലറയിൽ
ഒരിറ്റു കണ്ണിരിന്റെ ഒരുപുഷ്പം
വെയ്ക്കണം നീ
നിലാവിലും വെയിലിലും
തിളങ്ങുന്ന പ്രണയത്തിന്റെ ഒരു
വൈരക്കല്ലായ്
ഓർമ്മത്തുള്ളിയായ് അതെന്നും
തിളങ്ങി നിൽക്കട്ടെ
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ