അവൾ, പുഴ
പ്രാചീനമായൊരൊഴുക്ക്
പഴമയുടെ ഇനപ്പ്
പുതുമയുടെ തുടിപ്പ്.
നിന്റെ പളുങ്കു കൽപ്പടവിൽ
അലസനായ് ഞാനിരിക്കുന്നു
പരിഭവമേതും ചൊല്ലാതെ നീ -
മീൻചിരി തന്നുപോകുന്നു .
എത്രകലങ്ങിയാലും കളങ്കമില്ലാ-
തെ തെളിഞ്ഞുനിൽക്കുന്നു.
ദു:ഖമാംപങ്കം ഉള്ളത്തിലേറെ
യെങ്കിലും
ചിലമ്പിച്ചചിരിയുടെ ചെറുനുര
ചിതറുന്നു.
കാത്തിരിക്കാം ഞാൻ
ഒരിക്കൽനീ ജലഗോവണി
നീർത്തുന്നതു വരെ
നിന്റെആഴങ്ങളിലേക്കിറങ്ങി
പ്രണയത്തിന്റെ ചുഴിയിൽ പടരാൻ.
നിന്നിലൂടെ വേണമെനിക്ക്
ആഴക്കടലിന്റെ അരികിലെത്താൻ.
ഒരിക്കൽ വലയിട്ടു പിടിക്കണം നമുക്ക് കടലിനെ !
എന്നും വിലയം പ്രാപിക്കുവാനുള്ളവൾ മാത്രമല്ല നീയെന്ന്
ഒരിക്കലെങ്കിലും കാട്ടിക്കൊടുക്കണം.
പുഴ, പെണ്ണ്
എല്ലാ പാപങ്ങളും കഴുകിത്തോർത്തു
ന്നവൾ
കലങ്ങിയകണ്ണും, കടഞ്ഞ മനസ്സും,
ഉടഞ്ഞ ഉടലുംകാട്ടാതെ
ഉണർച്ചയിലേക്ക് മാത്രം ഉരുകിത്തീരു
ന്നവൾ
പുഴയോളമറിയില്ല ആർക്കും കടലിനെ
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ