എന്റെ അമ്മ

വിശപ്പിനുമേലെ
മുണ്ടു മുറുക്കിയതുകൊണ്ടായിരിക്കും
അമ്മയുടെ വയറിന്
ഇത്രയും വരകൾ വീണിട്ടുണ്ടാവുക
കണ്ണീരു വീണ് കുതിർന്നതുകൊണ്ട്
കവിളിനിത്രയും മിനുപ്പ്
ഒരു കടൽ തന്നെ കൊണ്ടു നടന്നതു -
കൊണ്ട്
കണ്ണിനിത്രയുമാഴം
കെട്ടു പോകാത്ത സ്നേഹത്തിന്റെ
രണ്ടു നക്ഷത്രങ്ങളാണ്
തിളങ്ങുന്ന ആകൃഷ്ണമണികൾ.
അമ്മയിന്ന് കൊച്ചുകുട്ടിയെപ്പോലെ -
കൊഞ്ചുന്നു ,ചിണുങ്ങുന്നു
പക്ഷാഘാതം കൊത്തിയെടുത്ത
വാക്കുകളെ
കണ്ടെടുക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു ,
പിച്ചവെച്ചു നടക്കുന്നു
എന്നെ മാറോടടുക്കിയ കരങ്ങൾ
മറന്നു വെയ്ക്കല്ലേയെന്ന്
മുറുകെ പിടിക്കുന്നു
കരഞ്ഞ കണ്ണുകളും, വിതുമ്പിയ -
ചുണ്ടുകളും
എത്ര നിഷ്ക്കളങ്കമായാണ്
പൊട്ടിപ്പൊട്ടി ചിരിക്കുന്നത്
എന്റെ കണ്ണീരിന്ന്തോരുന്നേയില്ല.
,,,,,,,,,,,,,
രാജു കാഞ്ഞിരങ്ങാട്