സ്നേഹം തിരണ്ടു തിളങ്ങിനിന്നീടിന
കളങ്കമേശാതവനെന്നു തോന്നാം
സുന്ദരപ്രണയ പദാവലികൊണ്ടവൻ
ലൂതവലയിൽ കുടുക്കിവെയ്ക്കും
ഉച്ഛ്വാസംപോലും നുണയാക്കിമാറ്റുന്ന
സിദ്ധിലഭിച്ചവിടനാണവൻ
ദ്രാക്ഷാപാകമാം നിൻതളിർമേനിയിൽ
കണ്ണവനെന്നെന്നുമോർത്തുകൊൾക
നിറങ്ങൾഒഴുകി പരന്നജലംപോലെ
വർണ്ണംനിറഞ്ഞതാം നിന്റെപ്രായം
കാണാക്കയങ്ങളെ കാണുവാനെത്രയും
മോഹങ്ങൾനിന്നിൽ തുടിച്ചുനിൽക്കും
ജൃംഭിതമായൊരാ നെഞ്ചിലെചെത്തിപ്പൂ
മൊട്ടുപോൽ ചിത്തംമൊട്ടിട്ടുനിൽക്കും
പ്രീണനച്ചുണ്ടും, നുണക്കുഴിയും
ഉള്ളിലെന്തെന്നുകണ്ണാടിയാകും
ലക്ഷമണരേഖ കടന്നുപോയാൽ
ലക്ഷ്യത്തിലെത്തില്ലയെന്നതോർക്ക.
ആർത്തിനിറഞ്ഞുള്ള കൺകളിലെ
രതികൂജിതങ്ങൾനീ കേട്ടുകൊൾക
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ