നിർവ്വചിക്കാനാവാത്ത
ഒരു വ്യസനം
മൗനം പൂണ്ടിരിക്കുന്നു.
അനർത്ഥങ്ങളെ ഗർഭം ധരിച്ച
ശ്മശാനഭീകരത
മനസ്സിന്റെ വാതിലിൽ മുട്ടിവിളിച്ച്
സ്വപ്നങ്ങളെ ആട്ടിയകറ്റുന്നു.
പ്രതികരിക്കാതിരിക്കരുത് പ്രണയ
നിവേദനങ്ങളോട്
കാലം കാതിൽ കുത്തിക്കുത്തി പറയുന്നു.
ആരെഴുതിതീർക്കും ഇനിയെന്റെ
കവിതകളെ
കല്ലിച്ചു നിൽക്കുന്ന കുന്നിൻ തലപ്പു
പോലെ
ഘനീഭവിച്ചു നിൽക്കുന്നു ദുഃഖം
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ