കാലത്തിന്റെ കാന്താരം
നമുക്കായ് തുറക്കും ഒരു വഴി
സന്തോഷത്തിന്റെ കനിയായ് _
തീരും
വരും നാളുകൾ
പ്രകാശത്തിന്റെ അവസാന കീറും
കൊത്തി
പടിഞ്ഞാട്ടേക്കു പറന്ന പറവ
പുലരിയിലൊരു പാട്ടായ് തുളുമ്പി നിൽക്കുന്നു
കാറ്റിന്റെ ഗാനത്തിൽ പടരുന്ന തീയ്യിനെ
ജലത്തിന്റെ കവിതകൾ കണികകളായ _
ണയ്ക്കുന്നതു പോലെ
ജീവന്റെ ഉടലിൽ പുതു ലോകമുണരും
പുഴയായ് പുതുജീവൻ തളിർത്തു നിൽക്കും
കണ്ണാടിയെന്ന പോൽ
തുടച്ചു മാറ്റാം നമുക്കന്ന്
അന്ധത പേറിയ ഇന്ദ്രജാലങ്ങളെ
അടങ്ങാക്കലിയുടെ കോമരങ്ങളെ
അരുതായ്മകളുടെ അഴുക്കുകളെ.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ