ആശുപത്രിയിൽ

നിലവിളിയുടെ നീല വെളിച്ചവുമായി
പിടഞ്ഞോടുന്നു ഒരു ആംബുലൻസ്
കുഞ്ഞു കിടക്കയിൽ
ഒരു കുരുന്നു മാടപ്രാവ് മയങ്ങിയും,
ഉണർന്നും, കരഞ്ഞും.

ആരും ഒന്നുമറിയുന്നില്ല
വിങ്ങിപ്പൊട്ടാറായ നാലു ഹൃദയങ്ങൾ
ഉൾത്തേങ്ങലുമായ് ഇരുട്ടിനെ കീറി മുറിച്ചു്
പായുന്ന വണ്ടിക്കു മുന്നേ,യോടുന്നു

ഓരോ നിമിഷവും ഓരോ യുഗങ്ങളാകുന്നു
സ്നേഹത്തിൻ്റെ ഭൂപടത്തിൽ
കണ്ണീരുപ്പ് പുരട്ടുന്നു കാലം
ഒരമ്മയുടെ കണ്ണീർക്കണമർച്ചിച്ചതിൽ
ഇളം പച്ച ഞരമ്പിലേക്ക് മധുരത്തുള്ളികൾ
ചാലിടുന്നു

ആശുപത്രിയിടനാഴിയിൽ ഓരം ചേർന്നു
നിൽക്കുന്നു
നാലു കണ്ണീർക്കടമ്പുകൾ
ദുഃഖമൊരു പൂച്ചയെപ്പോലെ പതുങ്ങിയിരി-
ക്കുന്നു
വ്യഥകളിൽ വേവുന്നു മനം

കഥകളല്ല ജീവിതം
കനിവിനായ് കാത്തുനിൽക്കുന്നു
കുരുന്നുമായ് കൂടണയും നേരത്തിനായ്
പുഞ്ചിരിതൻ പൂവിരിയും പുലരിക്കായ്
ഇരുളുറഞ്ഞ,യീ ഇടനാഴിയിൽ