പ്രാചീന ലിപികൾ പോലെ
വളഞ്ഞുപുളഞ്ഞവഴികൾ
ക്ലാവുപിടിച്ച ഗോപുരംപോലെ
കരിങ്കൽക്കുന്നുകൾ
ആസക്തിയുടെ അർക്കൻ
നഗ്നതയെ ചുംബിക്കുന്നു
നിദാഘത്താൽ നീരുറവയിടുന്നു
ശരീരം
കാലത്തിൻ്റെ കൂരമ്പിൽ കൊരുക്ക -
പ്പെട്ടവൻ
കൂടില്ലാത്ത പക്ഷി
ഗ്രീഷ്മം കൊത്തുന്നു നിറുകയിൽ
നീലിച്ചുപോയി മോഹത്തിൻ്റെ ചില്ലകൾ
വിശന്ന മനസ്സിന് മൗനമാണാഹാരം
കനലിൻ്റെ കഞ്ഞിയാണ് വയറ്റിൽ
എവിടെ എൻ്റെ വഴി
അറച്ചുനിൽക്കുന്നു തറച്ചകൊള്ളിപോൽ
നാൽക്കവലയിൽ
മനുഷ്യനിലേക്ക് എനിക്ക് വഴികളില്ല
പക്ഷം കരിഞ്ഞ പക്ഷി ഞാൻ
ഗ്രീഷ്മമേ നീയെന്നെ കൊത്തിവീഴ്ത്തുക
കൂടപ്പിറപ്പുകളാൽ എന്നേ വീണവൻ ഞാൻ
ശിശിരത്തിൻ്റെ ശരമാരിയേറ്റ്
ഭീഷ്മരായ് വീണുവാഴണമെനിക്ക്
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ