മർത്യ ജന്മം

പറഞ്ഞതത്രയും ഗത ഗർവ്വം
വിപിനമെൻ്റെ രാജ്യം
കോടയാണെൻ്റെ ഭവനം
കോടീരമില്ലാത്ത രാജാവ്

കോടരങ്ങളിൽ കൂടുപോലുമില്ല
പ്രാവുകൾക്ക്
ചുട്ടുപൊളുന്നു ശിശിരം
ഒലിപരത്തുന്നു ചുറ്റും
ഒളി പരത്താത്ത വിപിനം

ഖുരപുടമെൻ്റെ മുതുകിൽ
സുരപഥമെനിക്കന്യം
ഉണങ്ങിക്കരിഞ്ഞൊരു പൂവായ്
ഉള്ളിൽ നനഞ്ഞൊട്ടിക്കിടക്കുന്നു
ഗ്രീഷ്മം

പ്രാണൻ്റെ പേരുചൊല്ലീടുന്നു
പ്രാതസന്ധ്യയും
പൊള്ളിപ്പനിക്കുന്ന കാഴ്ച്ചയും
പച്ച ഞരമ്പിനെ നോക്കി
പുച്ഛിച്ചു പോകുന്നു കാലം

അതിഥിയായ് വന്ന മൃത്യു
കൃത്യമെന്നു നിറവേറ്റും
ഹൃദ്യമെന്നേ നാം ചൊല്ലിടാവൂ
മർത്യ ജന്മം മറക്കൊല്ല നാം.