അവൾ, അവന്റ വിരുന്നു മേശയും
വിഭവവും
അവന്റെ തൃഷ്ണകളുടെ തീക്കനൽ
കെടുത്തി
സ്നേഹത്തിന്റെ ചെമ്പകപ്പൂവായ്
സുഗന്ധം പരത്തുന്നു
അവൾ കരഞ്ഞു തീർത്ത കണ്ണീർ
മഴകൾ
അരുവികളായ് ഉത്തരം തേടിക്കൊ
ണ്ടേ യിരിക്കുന്നു
രാവിലെ മുതൽ പാതിരവരെ ജീവിത
ത്തിന്റെ കൂറ്റൻ പാറ
കുന്നിനു മുകളിലേക്ക് ഉരുട്ടിക്കയറ്റുന്നു
വീട്ടുചുമരുകൾ പോലും കൂർത്ത കണ്ണും
കാതുമായി
സസൂക്ഷ്മം അവളെ നിരീക്ഷിക്കുന്നു
ഉറക്കമില്ലാത്ത,യിരുണ്ട രാത്രി ഉറക്ക
റയിലും
പൂച്ചക്കണ്ണുയർത്തി ഒളിഞ്ഞു നോക്കുന്നു
മൂക്കുവിടർത്തി പ്രാചീനതയുടെ ഗന്ധം
നുകരുന്നു
അനേകം ആൾരൂപമായ് അലഞ്ഞുതി
രിയുന്നു
ഉറക്കം വന്ന് മുഖവാതിലടയ്ക്കുമ്പോ_
ഴേക്കും
കൂർത്ത വിരലുകളാൽ പുലരി കുത്തി
യുണർത്തുന്നു
ജീവിതപ്പാറ ഉരുട്ടിക്കയറ്റുവാൻ
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ