അരുണശോഭയാ,യുദിച്ചുയർന്നൊരീ-
ജീവിതസൂര്യനെ കടലെടുക്കുന്നു
എന്തെന്തു മോഹങ്ങൾ, ദാഹങ്ങൾ
ഹോമിച്ചു
എന്തെന്തു ത്യാഗം സഹിച്ചു മരവിച്ചു
കണ്ണിൽ കരിമ്പടക്കെട്ടുകൾ മൂടുന്നു
സിരകളിൽ തീപാമ്പ് ആഞ്ഞുകൊ ത്തീടുന്നു
മുണ്ടു മുറുക്കി മറുവാക്കു ചൊല്ലാതെ
ഭൂമിയായ് ഭൂമിയോളംക്ഷമ പുതച്ചുഞാൻ
കൺകണ്ട ദൈവമായ് കാത്തുരക്ഷി
ക്കുവാൻ
കൽപ്പിച്ചു തന്നതീ മക്കളെയെന്നോർത്തു.
അസ്തമയത്തിന്നരികത്തണയവേ
അസ്ഥികൂടക്കോലമായി ഞാൻ മാറവേ
സ്നേഹമായൊരു വാക്ക് ചൊല്ലാ,നൊരു
തുള്ളി
വെള്ളമെന്നണ്ണാക്കിലിറ്റിച്ചുനൽകുവാൻ
ആരുമേ,യരികിലില്ലാതെയീ കണ്ണീർ
കടലിലലിയുന്നു ജീവിത സൂര്യൻ
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ