പണിയെടുത്തെടുത്ത്
കറുത്തു കല്ലിച്ചുപോയ
കവിതയാണച്ഛൻ.
നോക്കൂ.....
എത്ര ഭംഗിയായാണ്
കൈക്കോട്ടു കൊണ്ട്
കവിതവരഞ്ഞിടുന്നത് .
തെറ്റാതെ
ജീവിതവൃത്തം
വൃത്തിയിലും ,താളത്തിലും
മെനഞ്ഞിടുന്നത്.
കഞ്ഞിവെള്ളത്തിൽ
കാന്താരിയും, ഉപ്പും -
ഞെരടി വലിച്ചൊരു
കുടിയുണ്ട്
ഹോ....!എരുവിനെ
വലിച്ചുക്കുടിച്ചു പോകും
കണ്ടു നിൽക്കുന്നവർ -
പോലും.
കറുത്ത മെയ്യിൽ
കവിതാക്ഷരങ്ങൾ പോലെ
വിയർപ്പിന്റെ മുത്തുമണികൾ
കുനുകുനേ കുരുത്തിരിക്കും
പണിയുന്നവന്റെ കവിത -
യ്ക്കെന്നും
വിയർപ്പു മണമാണ്.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ