പറയാതെ യാത്ര പോകുന്നവർ

എന്നും യാത്ര പറഞ്ഞ് പുറത്തു പോകുന്ന
പ്രീയപ്പെട്ടവർ
ഒരു ദിനം ഒന്നും പറയാതെ യാത്ര പോകുന്നു
ജീവിതത്തിൽ നിന്നു തന്നെ.
കരയുന്ന മനസ്സിനെ എന്തു പറഞ്ഞാണ്
ഞാൻ സാന്ത്വനിപ്പിക്കുക
ഇന്നലെവരെ പരസ്പരം പറഞ്ഞ് സന്തോഷിച്ചതല്ലേ മനസ്സുകൾ
ഇറ്റിവീണ കണ്ണീർതുള്ളി അടരുവാൻ
വയ്യെന്ന്
കവിളിനോടു കരയുന്നു
ദീർഘശിലപോലെ മൗനം ഉറഞ്ഞുനിൽ
ക്കുന്നു
ആർത്തു പെയ്തൊരു മഴ പാതിയിൽ
തോർന്നു പോയതുപോലെ
തോർന്നാലും ചാറിനിൽക്കുന്ന ഓർമ്മ
മഴയാണ് ബന്ധം
ഒരു മഴത്തുള്ളി കൺതടത്തിൽ എന്നും
അവശേഷിക്കുന്നു
വേദനകളെ ആരോടു പറയാൻ.
എങ്കിലും; സഹിക്കവയ്യാതെ വരുമ്പോൾ
മേഘങ്ങളോട് ,ഉയരേ പറക്കുന്ന പറവകളോട് പറയുന്നു ഞാൻ.
പെയ്യാതെ പോകുന്ന മേഘങ്ങളായ്
മൂടിക്കെട്ടി നിൽക്കുന്നു ദു:ഖം
ഇനിയെന്നുപൂക്കും മനസ്സിലൊരു നീല
ക്കുറിഞ്ഞി
വിരിയുന്നതിനു മുൻമ്പേഒടിഞ്ഞു പോകുന്ന
ചില്ലയാകുന്നു ജീവിതം