കൂടെ കൂട്ടുന്നത് കാട്ടിലുപേക്ഷിക്കാൻ
സീതയാകുവാനായി മാത്രം ഒരു ജന്മം
എത്ര അനായസമായാണ് നീ ഉപേക്ഷി
ക്കുന്നത്
നിന്നെ മാത്രം നിനച്ച് നിനക്കായ് മാത്രം
ജീവിച്ചിട്ടും
നീയെന്ന മന്ത്രം ഉരുക്കഴിക്കുമ്പോഴും
വിഴുപ്പു പോലെ വലിച്ചെറിയാൻ ഒരു മടി
യുമില്ല
ഒരു അഹല്യാ ശിലയായെങ്കിൽയെന്നു ഞാൻആശിച്ചു പോകുന്നു
വിലാപത്തിനും, കണ്ണീരിനുംയെന്തു വില
നിന്നെ വാഴ്ത്തുന്നവർ യെന്നെ അറിയുന്നില്ല
നീയവരുടെ പൂജാ ബിംബം
ആമയും മുയലും പുസ്തകത്താളിൽ കയറിയിരുന്നത് കഥയാകാൻ മാത്രമല്ല
മുയലിന്റെ അഹങ്കാരം അവനെയറിയി
ക്കുവാൻ കൂടിയാണ്.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ